ΛΕΥΚΑΔΑ

Πράσινο, γαλάζιο, Κάθισμα, Εγκρεμνοί, Πόρτο Κατσίκι, Άγιος Νικήτας, Νυδρί...είναι αυτά που κάνουν μοναδικό το νησί της Λευκάδας. Και βέβαια δεν είναι μόνο αυτά...

Χάρη λοιπόν στην πρόσκληση ενός καλού φίλου είχα την τύχη να επισκεφτώ για 7 μέρες το νησί αυτό του Ιουνίου. Και είναι πολλά αυτά που αξίζει κανείς να δει, αλλά με μια μικρή διαπίστωση και συμβουλή από μένα. Όχι τον Αύγουστο...

Αλλά ας δούμε τι ήταν αυτά που είδα, εντυπωσιάστηκα αλλά και προβληματίστηκα επίσης.

Το μέρος που μέναμε ήταν στους Καρυώτες, σε ιδανική απόσταση θα έλεγα, 2 χλμ. από την πόλη της Λευκάδας μέσα σε ένα μεγάλο κτήμα που οι ιδιοκτήτες του το παρουσίασαν σαν αγροτουρισμό, που όμως απέχει πολύ από κάτι τέτοιο. Η τιμή λογική για Αύγουστο (45 €), όμως με λίγες δυσκολίες σε ανέσεις, ιδίως στο πολύ μικρό μπάνιο και στα άβολα κρεβάτια. Αλλά λόγω της ησυχίας που είχε, της τιμής και της εύκολης πρόσβασης στην πόλη της Λευκάδας ήταν σχετικά ικανοποιητικό.

Η πόλη της Λευκάδας έχει κάποιες μικρές παραλίες όπως του Κάστρου, της Αμμόγλωσσας, της Γύρας, των Μύλων και του Αη Γιάννη, όλες μαζεμένες γύρω από τη λιμνοθάλασσα της.

Δεν θα έλεγα ότι ήταν κάτι το συγκλονιστικό αυτές, μάλλον συνηθισμένες, ίσως στη Γύρα να ήταν η καλύτερη αφού και οργανωμένη ήταν αρκετά καλά και κάποιες ταβέρνες υπήρχαν και γαλαζοπράσινα νερά είχε. Εδώ θα πρέπει να αναφέρω την έκπληξη μου από τις τιμές που συνάντησα στις ταβέρνες της περιοχής. Χταποδάκι στα 15 €, και χωριάτικη σαλάτα στα 8 μάλλον δε συμβαδίζει με την κρίση που συχνά αναφέρουμε... Η παραλία του Κάστρου και της Αμμόγλωσσας είναι κοντά στο κάστρο της Αγίας Μαύρας και προτιμούνται κυρίως από ντόπιους. Στον Αη Γιάννη και στους Μύλους συναντάς κυρίως wind surfers και kite surfers. Αυτή η πολυχρωμία βέβαια είναι που κάνει και το τοπίο μαγευτικό

η παραλία των Μύλων με τους kite surfers. Αριστερά διακρίνονται και οι 4 Μύλοι από τους συνολικά 12 που υπήρχαν στην περιοχή και χρονολογούνται από το 1760.

kite surfers επί τω έργω, η παραλία γεμάτη από αυτούς, αφού από τον Μάιο μέχρι τον Σεπτέμβριο βγάζει θερμικούς ανέμους 4-6 μποφόρ.

Η πόλη της Λευκάδας είναι πάρα πολύ όμορφη και εντυπωσιακή αρκεί να την περπατήσεις και ιδίως τα στενά σοκάκια της. Ο πεζόδρομος Ιωάννου Μελά είναι ο πρώτος δρόμος της "βόλτας" που ξεκινάει από τον άγιο Μηνά και καταλήγει στην κεντρική πλατεία με τον άγιο Σπυρίδωνα, όπου εκτός από τα μαγαζιά, τα καφέ και τις ταβέρνες μπορείτε να δείτε και αξιόλογες εκκλησίες, αν και τις περισσότερες μόνο εξωτερικά. 

Ο δεύτερος δρόμος της "βόλτας" είναι ο παραλιακός με τα καφέ, τα μπαρ και τα σοκάκια με τα χαρακτηριστικά ξύλινα σπίτια, επενδυμένα με χρωματιστή λαμαρίνα (αντισεισμικά)

Και οι δυο δρόμοι είναι ιδιαίτερα πολυσύχναστοι, πάντα γεμάτοι με κόσμο, με πολύ κόσμο, με πάρα πολύ κόσμο, τόσο που μερικές φορές να μην μπορείς να προχωρήσεις άνετα. Το πάρκινγκ ιδιαίτερα δύσκολο σχεδόν αδύνατο, εκτός αν αφήσεις το αυτοκίνητο σου αρκετά μακρυά από τις δυο παραπάνω περιοχές και περπατήσεις αρκετά πολύ...

Οι τιμές στις ταβέρνες θα έλεγα ότι είναι αρκετά καλές αλλά είναι αρκετά δύσκολο να εξυπηρετηθείς άμεσα, ιδίως αν προτιμήσεις να πας σε ώρες αιχμής. Έτσι θα δεις αρκετές φορές κόσμο στην ουρά, ιδίως σε καλά μαγαζιά, να περιμένει να αδειάσει κάποιο τραπεζάκι για να καθίσουν και αυτοί.

Οι θάλασσες που αξίζει κάποιος να τις επισκεφτεί βρίσκονται όλες στα δυτικά του νησιού.

Η πρώτη είναι τα Πευκούλια, οργανωμένη σε ένα μέρος της με ωραία αμμώδη παραλία και πεντακάθαρα νερά και πευκοδάσος που φτάνει μέχρι την παραλία. Στα αρνητικά η χρέωση της ομπρέλας (5 €) και το πάρκινγκ (φαινόμενο συχνό σε όλες τις παραλίες αφού τα αυτοκίνητα είναι πολυάριθμα)

Ο Άγιος Νικήτας αμέσως μετά ο πιο τουριστικός προορισμός του νησιού. Τα αυτοκίνητα που βρίσκονται επάνω στον κεντρικό δρόμο σε απόσταση πολλών χιλιομέτρων σου δίνει να καταλάβεις τι συμβαίνει σε αυτόν. Δυστυχώς ήταν αδύνατον να βρω παρκάρισμα σε απόσταση 3 χλμ (!!!) από το χωριό και έτσι δεν μπόρεσα να τον επισκεφτώ.

Αμέσως μετά είναι η αγαπημένη παραλία της Λευκάδας και η πιο κοσμοπολίτικη, οργανωμένη με ομπρέλες, ξαπλώστρες, μπαρ, εστιατόρια. Έχει λευκή βοτσαλωτή άμμο και γαλαζοπράσινα νερά. Χρειάζεται προσοχή όταν φυσάει ο μαΐστρος αφού σηκώνει μεγάλο κύμα.

Στα αρνητικά για εμένα, το πάρκινγκ (την 1η μέρα χρειάστηκε να πληρώσω 6 € για να παρκάρω), η χρέωση της ομπρέλας από ένα μπαρ (4 €) και η μη λήψη wi fi internet, αν και διαφημιζόταν από τα μπαρ αυτό...

Οι διάσημες παραλίες βέβαια της Λευκάδας βρίσκονται πολύ πιο κάτω και δυτικά πάντα. 

Και μιλάμε για τους Εγκρεμνούς μια παραλία 2 χλμ. με εντυπωσιακούς γκρεμούς γύρω της, θεωρείται από τις καλύτερες της Μεσογείου και το τοπίο παραπέμπει μάλλον σε Καραϊβική και όχι σε Ελλάδα.

Στα αρνητικά η απόσταση και η δύσκολη πρόσβαση σε αυτήν, αφού για να φτάσεις σε αυτήν πρέπει να κατέβεις 350 !!! σκαλοπάτια.

Έτσι και εγώ διάλεξα την εύκολη λύση της θάλασσας. Με εκδρομικό καράβι που ξεκινάει από το Νυδρί και κάνει μίνι κρουαζιέρα σε Φισκάρδο και Κιόνια Ιθάκης σε αφήνει στους Εγκρεμνούς 1 ώρα περίπου για μπανιο.

Η επόμενη παραλία, η πιο γνωστή, αφού έχει βραβευτεί σαν η καλύτερη παραλία της Ελλάδας και την έχουμε δει αρκετές φορές σε διαφημιστικές καμπάνιες είναι το Πόρτο Κατσίκι. Μια λευκή λωρίδα αμμουδιάς μπροστά από τον λευκό βράχο με απίστευτα γαλαζοπράσινα νερά είναι πραγματικά παραλία και θάλασσα που πρέπει να την επισκεφτούν όλοι έστω και μια φορά.

Στα αρνητικά του επίσης η πρόσβαση, τα 110 σκαλοπάτια που πρέπει να κατέβεις και ο πάρα πολύς κόσμος που υπάρχει (με πολύ δυσκολία βρίσκεις λίγο ελεύθερο μέρος να ανοίξεις την ομπρέλα σου και να απλώσεις την πετσέτα σου).

Επίσης το καράβι που κάνει την κρουαζιέρα δεν σε αφήνει στην ξηρά αφού υπάρχει απαγόρευση αλλά μόνο στα ανοιχτά για βουτιές. Έτσι δεν αποτελεί λύση ούτε η πρόσβαση από την θάλασσα παρά μόνο η θέα από το καράβι

Από την ανατολική μεριά αξίζει να επισκεφτείς το Νυδρί (αν και η θάλασσα δεν ενδείκνυται πουθενά στην ανατολική μεριά) ενώ νότια είναι ο μεγάλος κόλπος της Βασιλικής που και εδώ επίσης είναι γεμάτη από wind surfers.

Από την ενδοχώρα θα πρέπει να αναφέρω το εξαίσιο φαΐ που έφαγα στην Καρυά, αφού το φρυγαδέλι (συκώτι με σκέπη, σαν σουβλάκι) ήταν μακρά το καλύτερο έδεσμα που γεύτηκα στο νησί.

Και βέβαια θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθώ στα 2 νησιά που ανήκουν στη Λευκάδα και επισκέπτεσαι με την κρουαζιέρα, το Μεγανήσι όπου και η σπηλιά που κρυβόταν το υποβρύχιο "Παπανικολής",

και βέβαια τον ξακουστό Σκορπιό, νησί του Ωνάσση που πριν λίγο καιρό αγοράστηκε για 99 χρόνια από το Ρώσο μεγιστάνα Ντμίτρι Ριμπολόβλεφ. Στο νησί βρίσκονται οι τάφοι του Αριστοτέλη, του Αλέξανδρου και της Χριστίνας και διακρίνονται το σπίτι του Αριστοτέλη, της Τζάκι, το οίκημα για τους φιλοξενούμενους, το γήπεδο τένις, το ελικοδρόμιο και το οίκημα στην παραλία που πήγαινε η Χριστίνα για μπάνιο.

η θαλαμηγός του Ρώσου μεγιστάνα. Στο βάθος διακρίνεται η ροζ βίλα του Ωνάσση 

Και βέβαια η πρότασή μου φυσικά είναι ΝΑΙ στη Λευκάδα αλλά ΟΧΙ τον Αύγουστο...