Στην Αίγινα είχα πάει πριν πολλά πολλά χρόνια. Παιδί δημοτικού τότε δε θυμόμουν σχεδόν τίποτε από την επίσκεψή μου στο νησί. Έτσι κατάφερα να επισκεφτώ ξανά το νησί πριν λίγες μέρες για ένα τριήμερο και κατάφερα να δω αρκετές από τις ιδιαιτερότητες του νησιού.
Κατ' αρχήν η πόλη της Αίγινας είναι γνωστό ότι υπήρξε νησί με εξαιρετική σπουδαιότητα τόσο κατά την μυθολογία όσο και κατά τη σύγχρονη ιστορία.
Ήταν η πρώτη πρωτεύουσα της Ελλάδας από το 1827 έως το 1829 (στη συνέχεια επιλέχτηκε το Ναύπλιο και κατόπιν η Αθήνα).
Είναι πολύ γραφική με αρκετό τουρισμό, ντόπιο και ξένο.
Μπαίνοντας στο λιμάνι ο επισκέπτης αντικρίζει το μικρό γραφικό εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου του Θαλασσινού.
Η εκκλησία αυτή με τους δύο τρούλους θυμίζει τις Κυκλάδες και είναι, θα λέγαμε, το "σήμα κατατεθέν" της Αίγινας.
Σε όλη την πόλη δεσπόζουν πολλά νεοκλασικά κτίρια θυμίζοντας την αίγλη του νησιού. Και βέβαια ο καλύτερος τρόπος για να δεις αυτά είναι να περιπλανηθείς μέσα στα στενά δρομάκια με τα ωραία μαγαζιά και σπίτια. Μνημεία της Καποδιστριακής εποχής αλλά και πολλά καφέ, ταβερνάκια, μπαράκια συνυπάρχουν και προσφέρουν τόσο χαλάρωση όσο και διασκέδαση.
Σε όλη την παραλιακή οδό διακρίνει κανείς παλιά κτίρια στη σειρά όπου το ένα συναγωνίζεται το άλλο. Εκεί υπάρχουν και πολλά μαγαζιά για ξεκούραση, εκεί βρίσκει κανείς και τα μαγαζιά που πουλάνε το φημισμένο τοπικό προϊόν, το "φιστίκι Αίγινας".
Στη μέση περίπου του λιμανιού στεγάζεται σε ένα καλαίσθητο νεοκλασικό κτίριο το Δημαρχείο.
Ακριβώς απέναντι, μπροστά στη θάλασσα, ένα μοναδικό θέαμα. Η αυτοσχέδια φρουταγορά εγκατεστημένη πάνω σε καΐκια που τα καφάσια τους, το ένα δίπλα στο άλλο, απλώνονται μέχρι την προκυμαία και βρίσκει κανείς διάφορα λαχταριστά φρούτα.
Προχωρώντας προς το εσωτερικό της πόλης συναντά ο επισκέπτης σε ένα ανοιχτό χώρο τον πύργο του Μαρκέλλου.
Πρόκειται για ένα μεσαιωνικό κτίσμα που χρησιμοποιήθηκε από την πρώτη ελληνική κυβέρνηση μετά την Επανάσταση του 1821.
Κοντά στον πύργο του Μαρκέλλου υπάρχει ένα ακόμα σημαντικό κτίσμα για τη νεώτερη ελληνική ιστορία.
Πρόκειται για το Κυβερνείο ή σπίτι του Καποδίστρια, του πρώτου κυβερνήτη της Ελλάδας από το οποίο κυβέρνησε την Ελλάδα κατά τα δύο πρώτα χρόνια μετά την απελευθέρωση.
Πλάι στο σπίτι του Καποδίστρια βρίσκεται η Δημόσια βιβλιοθήκη και λίγο πιο κάτω νοτιότερα η Μητρόπολη, μια παλιά εκκλησία με τρεις κόκκινους τρούλους και τρία μεγάλα τόξα που καλύπτουν την πρόσοψή της πάνω στα οποία στηρίζεται η στέγη του προαυλίου της.
Τέλος από τα κτίσματα της Καποδιστριακής εποχής αξίζει κάποιος να δει το Ορφανοτροφείο που είχε χτίσει ο Καποδίστριας σαν στέγη αλλά και συγχρόνως σχολείο για τα ορφανά
Πρόκειται για ένα τεράστιο ορθογώνιο κτίριο που στη συνέχεια είχαν στεγαστεί δημόσιες υπηρεσίες, αργότερα μετατράπηκε σε φυλακές, που τελικά έκλεισαν και σήμερα παραμένει κενό και δυστυχώς ανεκμετάλλευτο
Αριστερά από το λιμάνι βρίσκεται ο αρχαιολογικός χώρος της Κολόνας (ονομάστηκε έτσι επειδή σώζεται μόνο μια κολόνα από το ναό του Απόλλωνα) καθώς και το μουσείο και αμέσως μετά βρίσκεται η συνοικία Πλακάκια με τις ωραίες βίλες ανάμεσα στις οποίες ξεχωρίζει ο πύργος του Ζαΐμη και αμέσως μετά τον Φάρο βρίσκεται το λιτό σπίτι του Καζαντζάκη, που περνούσε συνήθως τα καλοκαίρια του. Εδώ έγραψε και τα βιβλία "Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά" και "Ασκητική"
Σε μικρή απόσταση από το σπίτι του Καζαντζάκη βρίσκεται και το Μουσείο Καπράλου με ένα μεγάλο γλυπτό του καλλιτέχνη να δεσπόζει απέναντι από το μουσείο, δίπλα στη θάλασσα. Λέγεται ότι παριστάνει την μητέρα του. Άλλωστε έχει τίτλο "Μάνα"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου