Πέρσι ΚΛΙΚ είδαμε ένα αφιέρωμα στο σχολείο του προηγούμενου αιώνα.
Είδαμε τις δυσκολίες που αντιμετώπιζαν οι μαθητές και τις συνθήκες διδασκαλίας μέσα σε μια σχολική αίθουσα.
Υπήρχε όμως και μια νοσταλγική διάθεση, κυρίως αυτών που έζησαν περίπου τέτοιες καταστάσεις...
Τη Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου ανοίγουν τα σχολεία με μια σημαντική για τα χρονικά της ελληνικής εκπαίδευσης έλλειψη...αυτών των σχολικών βιβλίων...
Ας δούμε λοιπόν εικόνες από το σχολείο του προηγούμενου αιώνα που όμως σε κάποιες περιπτώσεις θα τις ζήλευαν και οι μαθητές του τωρινού σύγχρονου σχολείου...
Είδαμε τις δυσκολίες που αντιμετώπιζαν οι μαθητές και τις συνθήκες διδασκαλίας μέσα σε μια σχολική αίθουσα.
Υπήρχε όμως και μια νοσταλγική διάθεση, κυρίως αυτών που έζησαν περίπου τέτοιες καταστάσεις...
Τη Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου ανοίγουν τα σχολεία με μια σημαντική για τα χρονικά της ελληνικής εκπαίδευσης έλλειψη...αυτών των σχολικών βιβλίων...
Ας δούμε λοιπόν εικόνες από το σχολείο του προηγούμενου αιώνα που όμως σε κάποιες περιπτώσεις θα τις ζήλευαν και οι μαθητές του τωρινού σύγχρονου σχολείου...
Μαθητές που διαβάζουν (1950). Παπούτσια σε άθλια κατάσταση, αλλά βιβλία υπάρχουν...
το ίδιο και εδώ...ακόμα και μέσα στο δρόμο
Μοίρασμα τροφίμων και εκμάθηση αγγλικών από αμερικανούς στρατιώτες της UNRRA
Και όμως, είναι σχολική τάξη(1948)
Ελληνική Μέριμνα-Παιδική Στέγη Λάρισας(1952)
αγόρια που διαβάζουν σε παιδόπολη(1950)
σχολική τάξη(1952)...πόσα παιδιά έχει;;
και ο πατροπαράδοτος τρόπος παράδοσης γεωγραφίας...ο χάρτης...
Γυμναστική...από το δάσκαλο βέβαια...πού γυμναστές!
μια φωτογραφία, χίλιες λέξεις...ο δάσκαλος αγορεύει...
Παλιά αλφαβητάρια...μεγάλωσαν γενιές και γενιές...
Τι μου θυμίζει αυτό ε!!! Είχα ένα γυμνασιάρχη (Λύκειο πότε γινόταν πότε καταργείτο), που είχε πολεμήσει στα οχυρά (Ιστίμπει, Ρούπελ τέτοια), νυκτερινό γυμνάσιο, όταν είχε κέφια ή σε εθνικές επετείους, βράδυ σε γραμμές "Καθίστε κάτω όλοι" φώναζε, οκλαδόν εμείς ( μας σκεπτόταν ο κακομοίρης σου λέει γυρίζουν από το μεροκάματο) και έβγαζε ένα λόγο με αυθεντικές διηγήσεις από τις μάχες στα οχυρά και να λέει πράγματα, ήταν μαγευτικός... αυτός ο καθηγητής (γιατί βλέπω μεγάλους τους μαθητές, για δημοτικό), ήταν από αυτή την γενιά που είχαν πολεμήσει και υποψιάζομαι ότι σίγουρα θα διηγείται προσωπικά βιώματα, δείτε τους μαθητές είναι κυριολεκτικά (όχι προσποιητά) ακροατές, όπως και να γίνει όταν στον μαθητή μιλά πχ ένας πρώην φαντάρος που πολέμησε στην Πίνδο τον σέβεσαι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜοίρασμα τροφίμων και εκμάθηση αγγλικών από αμερικανούς στρατιώτες της UNRRA
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάλιστα και απ ότι φαίνεται το μάθημα γίνεται στον γυναικονίτη εκκλησίας.
σχολική τάξη(1952)...πόσα παιδιά έχει;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάλιστα σε τέτοια θρανία έχω κάτσει (αν και είμαι πολύ νεώτερος). Στο δημοτικό καθόντουσαν τρεις τρεις οι μαθητές, υπήρχε θέση μεταξύ του έδρανου και των ποδιών για να μπαίνουν τετράδια και βιβλία, και στο κάτω μέρος υπήρχε ξύλο για να ακουμπούν τα πόδια (για να μη κρυώνεις κιόλας).
Οι τάξεις αυτές είχαν συνήθως 80 μαθητές.
Αυτό όμως που πρέπει να προσέξει κανείς είναι η έκδηλη αγάπη της δασκάλας προς την μαθήτρια, οι κυρίες αυτές είχαν μια τρομερή ανθρωπιά (ήταν και οι ίδιες πολύ παιδεμένες).
Τα θρανία ελεγχόντουσαν συχνά από τους δασκάλους για να μη γράφουν τίποτα επάνω οι μθητές , ήταν πεντακάθαρα ούτε καν βάψιμο δεν χρειαζόντουσαν.