ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Ο ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΔΕΙΠΝΟΣ

Ο Μυστικός Δείπνος, δηλαδή η παράδοση του Μυστήριου της Θείας Ευχαριστίας. Ο Χριστός παρέθεσε στον όμιλο των μαθητών το τελευταίο Δείπνο πριν τον σταυρικό θάνατό Του.
Δεν ονομάζουμε όμως το Δείπνο αυτόν «μυστικό», επειδή… έγινε χωρίς να το γνωρίζουν άλλοι, αλλά επειδή ο Χριστός μύησε τους Μαθητές Του στο «Μυστήριο των Μυστηρίων», την Θεία Ευχαριστία. Τους παρέδωσε το Σώμα Του και το Αίμα Του, την αιώνια πνευματική τροφή, που παραθέτει η Εκκλησία στους πιστούς σε κάθε λειτουργική σύναξη.
Τους είπε, λοιπόν, δείχνοντας το ψωμί: «Λάβετε, φάγετε, τούτο εστί το Σώμα μου, το υπέρ υμών κλώμενον εις άφεσιν αμαρτιών». Μετά το δείπνο, έλαβε το ποτήρι με το κρασί και είπε: «Πίετε εξ αυτού πάντες. Τούτο εστί το Αίμα μου, το της Καινής Διαθήκης, το υπέρ υμών εκχυνόμενον εις άφεσιν αμαρτιών».

ο "Μυστικός Δείπνος" στην τέχνη. Ο γνωστός πίνακας του Λεονάρντο Ντα Βίντσι αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα και πολυτιμότερα έργα στην ιστορία της τέχνης

Μια διαφορετική άποψη και μια εντελώς νέα οπτική στην εορτή του Πάσχα δίνει ο Βρετανός καθηγητής του Κέμπριτζ, σερ Κόλιν Χάμφρεϊς, ο οποίος ισχυρίζεται ότι ο Μυστικός Δείπνος έγινε Τετάρτη. Ο ίδιος επικαλείται την αστρονομία, Ιερά Κείμενα και ένα αρχαίο εβραϊκό ημερολόγιο.

Στα Ευαγγέλια του Ματθαίου, του Μάρκου και του Λουκά αναφέρεται ότι ο Μυστικός Δείπνος συμπίμπτει με το εβραϊκό Πάσχα, ενώ σύμφωνα με τον Ιωάννη ο Χριστός και οι μαθητές του συνέφαγαν μία μέρα νωρίτερα.

Όπως αναφέρεται στο BBC, το ζήτημα που προκύπτει από τα γραφόμενα των τριών πρώτων είναι ότι δεν μπορεί από την Πέμπτη μέχρι την Παρασκευή να έλαβαν χώρα τα γεγονότα της σύλληψης και της δίκης του Ιησού.

Αλλες ενστάσεις αφορούν το γεγονός ότι ιουδαϊκό δικαστήριο δεν συνεδρίαζε νύχτα.

«Ό,τι και να πιστεύει κανείς για τα Ευαγγέλια, οι εβραίοι δεν θα μπέρδευαν ποτέ το γεύμα του Πάσχα με ένα οποιοδήποτε άλλο γεύμα γιατί είχε ιδιαίτερη σημασία. Κατά συνέπεια είναι δύσκολο να κατανοήσουμε γιατί ευαγγέλια αντιφάσκουν» δήλωσε ο καθηγητής.

Κατά τον ίδιο, δεν υπάρχει τελικά καμία αντίφαση: ο Ματθαίος, ο Μάρκος και ο Λουκάς χρησιμοποίησαν ένα παλαιότερο εβραϊκό ημερολόγιο, το οποίο χρησιμοποιείτο ήδη από τους Αιγύπτιους την εποχή του Μωυσή.

«Ο Ιωάννης είχε δίκιο που έλεγε ότι ο Ιησούς και οι μαθητές του συνέφαγαν μία μέρα πριν το Πάσχα. Όμως ο Ιησούς και οι μαθητές του χρησιμοποιούσαν έναν παλαιότερο ημερολόγιο».

Σύμφωνα με αυτό το ημερολόγιο, ο Μυστικός Δείπνος έλαβε χώρα την Τετάρτη 1η Απριλίου του 33 μ.Χ.

Ο καθηγητής υποστηρίζει ακόμα ότι βάσει αυτής της θεωρίας το Πάσχα θα μπορούσε πλέον να εορτάζεται σταθερά την πρώτη Κυριακή του Απριλίου.

...Τελικά έχει σημασία αν έγινε ο Μυστικός Δείπνος Τετάρτη ή Πέμπτη; Αυτά είναι ερωτήματα που απασχολούν τη σημερινή πραγματικότητα που ολοένα τείνει να ξεφύγει από το νόημα των ημερών. Ας προσπαθήσουμε όλοι να καταλάβουμε όσο μπορούμε το νόημα αυτών των ημερών:

"Να ζήσουμε το μαρτύριο του Σταυρού και να νιώσουμε μέσα μας ότι «ήλθε διά του Σταυρού χαρά εν όλω τω κόσμω».

Για μας το Πάσχα δεν είναι μια ετήσια ανάμνηση ενός γεγονότος. Είναι μια αληθινή, βιωματική, εμπειρική συνάντηση με τη Ζωή, με το Φως, με τη Χαρά που είναι ο Αναστημένος Χριστός της Εκκλησίας. Αυτός που είπε «ουκ αφήσω υμάς ορφανούς» και «μεθ’ υμών ειμί πάσας τας ημέρας». Όσοι μπορούμε να το νιώθουμε αυτό με πίστη στη ζωή μας δικαιούμεθα να λέμε «Χριστός Ανέστη, Αδελφοί».", όπως έλεγε και ο μακαριστός αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος.

ΠΑΣΧΑ ΑΛΛΟΤΙΝΩΝ ΕΠΟΧΩΝ

5:30 λεπτά σπάνιου οπτικού υλικού από ημέρες Μεγάλης Εβδομάδας.
Διακρίνονται σπουδαία πρόσωπα παλαιών εποχών...ο Νόβας με το Ζίγδη στην Πάτμο, ο Γεώργιος Παπανδρέου με το γιο του Ανδρέα, ο βασιλιάς Κωνσταντίνος κάνοντας Πάσχα με τους στρατιώτες, ήθη και έθιμα που πολλά συνεχίζουν ως τις μέρες μας...
Το βίντεο είναι από το Οπτικοακουστικό Αρχείο της Ε.Ρ.Τ.
Απολαύστε το...

ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ

Τα Θεοφάνια (ή Θεοφάνεια) είναι μεγάλη ετήσια χριστιανική εορτή της ανάμνησης της Βάπτισης του Ιησού Χριστού στον Ιορδάνη ποταμό από τον Άγιο Ιωάννη τον Βαπτιστή, η τρίτη και τελευταία εορτή του Δωδεκαημέρου (εορτών των Χριστουγέννων). Το όνομα προκύπτει από την φανέρωση των τριών προσώπων της Αγίας Τριάδας που σύμφωνα με την παράδοση συνέβη. Λέγονται επίσης και Επιφάνεια και Φώτα (ή των Φώτων) και γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 6 Ιανουαρίου.

Ιστορικό

Στις αρχές του 30ου έτους της ηλικίας του Ιησού, ο Ιωάννης (ο Πρόδρομος), που ήταν 6 μήνες μεγαλύτερος του Χριστού και έμενε στην έρημο, ασκητεύοντας και κηρύττοντας το βάπτισμα μετανοίας, βάπτισε και τον Ιησού στον Ιορδάνη ποταμό. Κατά δε τη στιγμή της Βάπτισης κατέβηκε από τον ουρανό το Άγιο Πνεύμα υπό μορφή περιστεράς στον Ιησού και ταυτόχρονα ακούσθηκε φωνή (από τον ουρανό) που έλεγε ότι: "Ούτος εστί ο Υιός του Θεού ο αγαπητός δια του οποίου ευδόκησε ο Θεός να σώσει τους αμαρτωλούς".
Το γεγονός αυτό έχουν καταγράψει οι τρεις από τους τέσσερις Ευαγγελιστές, ο Μάρκος, ο Ματθαίος και ο Λουκάς. Αυτή δε, είναι και η μοναδική φορά της εμφάνισης, στη Γη, της Αγίας και ομοουσίου και αδιαιρέτου Τριάδος υπό του πλήρους «μυστηρίου» της Θεότητας, σύμφωνα με τις Γραφές.

Το πότε καθιερώθηκε να εορτάζεται η μνήμη του γεγονότος της Βάπτισης του Ιησού δεν είναι γνωστό με βεβαιότητα. Φαίνεται όμως ότι αναφάνηκε πολύ νωρίς στη πρώτη Εκκλησιά των Χριστιανών. Ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς αναφέρει πως κάποιοι αιρετικοί Γνωστικοί στις αρχές του Β΄ αιώνα γιόρταζαν την ημέρα της Βάπτισης του Κυρίου άλλοι στις 6 Ιανουαρίου και άλλοι στις 10 Ιανουαρίου.
Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος παραδέχεται και περιγράφει την εορτή ως αρχαία πανήγυρις μάλλον στην Αντιόχεια τη Μεγάλη και ότι από εκεί την παρέλαβαν οι Γνωστικοί. Κατά τον 4ο αιώνα η εορτή των Θεοφανίων γιορτάζεται πλέον με λαμπρότητα σε όλη την ανατολική Εκκλησία ως εορτή του φωτισμού της ανθρωπότητας δια του Αγίου Βαπτίσματος, απ΄ όπου και το όνομα «Τα Φώτα», εορτή «των Φώτων»

Στη Δύση τα Θεοφάνια απαντώνται στα μέσα του 4ου αιώνα, αλλά από της εποχής αυτής φαίνεται στη Ρωμαϊκή Εκκλησία και άλλη μια εορτή αφιερωμένη στη κατά σάρκα Γέννηση του Ιησού στις 25 Δεκεμβρίου. Όταν πλέον καθιερώθηκε αυτή η ημερομηνία για τα Χριστούγεννα σε όλο τον Χριστιανικό κόσμο έγινε και ο διαχωρισμός της εορτής των Φώτων στις 6 Ιανουαρίου, στα μέσα του 6ου αιώνα.

Τελετές

Ως κύριες τελετές των Θεοφανίων θεωρούνται οι παρακάτω:

Ο Μέγας Αγιασμός (Θρησκευτική τελετή που λαμβάνει χώρα εντός των Εκκλησιών).
Η Κατάδυση του Τιμίου Σταυρού (Θρησκευτική τελετή που ακολουθεί του Μεγάλου Αγιασμού και γίνεται η κατάδυση του Σταυρού σε ακτή Θάλασσας, εντός λιμένων, όχθες ποταμών ή λιμνών και στην ανάγκη σε δεξαμενές νερού όπως στην Αθήνα.

Επίσημη κατάδυση του Σταυρού: Πολιτειακή, Πολιτική και Θρησκευτική (Αρχιερατική) εορτή της επίσημης κατάδυσης του Σταυρού όπου παρίστανται οι Αρχές της Χώρας. Από τις αρχές του 1900 επίσημη κατάδυση ορίστηκε να γίνεται στον Πειραιά έναντι της παλαιάς βασιλικής αποβάθρας ή του παλιού Δημαρχείου, σήμερα μπροστά από τον Ναό του Αγίου Σπυρίδωνα. Παρόμοιες τελετές γίνονται σε όλους τους νομούς της χώρας.

Υμνολογία

Αρχαία φαίνεται και η συνήθεια της τέλεσης του Μεγάλου Αγιασμού την ημέρα των Θεοφανίων, όπου ψάλλονται τα τροπάρια του Πατριάρχη Ιεροσολύμων Σωφρόνιου και το κοντάκιο του Ρωμανού του Μελωδού.

Απολυτίκιο Θεοφανίων

«Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου Κύριε
η της Τριάδος εφανερώθη προσκύνησις
του γαρ Γεννήτορος η φωνή προσεμαρτύρει Σοι
αγαπητόν Σε Υιόν ονομάζουσα
και το Πνεύμα εν είδει περιστεράς
εβεβαίου του λόγου το ασφαλές
Ο επιφανής Χριστέ ο Θεός
Και τον κόσμον φωτίσας δόξα Σοι»

Έθιμα

Ως κύρια έθιμα (ελληνικά) των Θεοφανίων θεωρούνται τα:

Κάλαντα Φώτων που λένε τα παιδιά την παραμονή της εορτής. Από τα κάλαντα αυτά μόνο το «κάλαντο» που λέγεται στη Πάτμο θεωρείται εξ ολοκλήρου θεολογικό απαλλαγμένο από κάθε άλλη επιρροή. Αυτό αρχίζει με τη δημιουργία του κόσμου και φθάνοντας την ημέρα που ο Θεός όρισε τα ύδατα συνεχίζει με το προπατορικό αμάρτημα της Εύας και αμέσως μετά αναγγέλλει τη Βάπτιση του Ιησού στον Ιορδάνη ποταμό με μόνιμη επωδό των στίχων το «Καλή σου μέρα Αφέντη με την Κυρά».

H ανέλκυση του Σταυρού (το "πιάσιμο του Σταυρού") από κολυμβητές, τους Βουτηχτάδες. Αυτός που πιάνει το Σταυρό αφού πρώτα το φιλήσει το περιφέρει στις οικίες και λαμβάνει πλούσια δώρα.

Χαρακτηριστική απόδοση του εθίμου αυτού έχει γίνει και από τον ελληνικό κινηματογράφο στη ταινία "Μανταλένα" (έστω και κωμικοτραγικά), που γυρίστηκε στην Αντίπαρο, όπου πρωταγωνιστές των βασικών ρόλων ήταν ο Παντελής Ζερβός (ως ιερέας) και η Αλίκη Βουγιουκλάκη (ως βουτηχτής).

O Αγιασμός των οικιών από τους ιερείς, όπου ο ιερέας γυρίζει όλα τα σπίτια και με το Σταυρό και ένα κλωνί βασιλικό «αγιάζει» ή «φωτίζει» (ραντίζει) τους χώρους των σπιτιών.

Το "Πλύσιμο" των εικόνων. Αυτή ακριβώς η διαδικασία δεν αποτελεί παρά μόνο ακριβώς πιστή επιβίωση των αρχαίων δοξασιών. Οι αρχαίοι π. χ. Αθηναίοι είχαν τη τελετή (διαδικασία) των γνωστών «Πλυντηρίων» όπως την αποκαλούσαν κατά την οποία μετέφεραν «εν πομπή» στην ακτή του Φαλήρου το άγαλμα της Αθηνάς. Εκεί το έπλεναν με θαλασσινό νερό για να το καθαρίσουν από ρύπους και να ανανεωθούν οι ιερές δυνάμεις του αγάλματος.

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ - SANTA CLAUS

Η πιο κοντινή με τον Άγιο Νικόλαο "μορφή" της Δύσης είναι αυτή στην Ολλανδία που είπαμε στην προηγούμενη ανάρτηση.
Ο Άγιος Νικόλαος (Sinter Klaas ή Sint-Nicolaas) εμφανίζεται με ιερατική στολή και επισκοπική ράβδο και μοιράζει δώρα στα παιδιά

Από κει και πέρα η μορφή του Αγίου Νικολάου θα αλλάξει αρκετά και μάλιστα θα μετονομαστεί στην Αμερική σε συνδυασμό με τον Ολλανδικό Sint-Nicolaas ή Sinter Klaas, από όπου θα προκύψει όπως φαίνεται και το Claus (Klaas – Claus), το οποίο με τη σειρά του προέρχεται από το Nicholas – Nicholaus, δηλαδή από το όνομα του δικού μας Έλληνα Ορθοδόξου Αγίου Επισκόπου Μύρων της Λυκίας του θαυματουργού! Από το όνομα του Αγίου μας Νικολάου!
Οι πρώτες ασπρόμαυρες προσπάθειες απεικόνισης του νέου αυτού μεταλλαγμένου “St Nicholas” ξεκινούν το 1837 με τον Robert Weir, συνεχίζονται με τον Theodore C. Boyd το 1840 και 1848 και προχωρούν με την πληρέστερη πρώιμη προσπάθεια του Felix Darley το 1862.

Τελικά, η πρώτη πιο κοντινή εικονογράφηση προς τη σημερινή «διάσημη» φιγούρα του επονομαζόμενου “Santa Claus”, που δεν έχει, ούτε είχε ποτέ σε όλη την πορεία της καμία απολύτως σχέση με τον Αϊ Βασίλη (Άγιο Βασίλειο), δημιουργείται στην Αμερική από τον γελοιογράφο - εικονογράφο, Thomas Nast το 1862!
Την πρώτη μορφή τη σχεδίασε έτσι ο Thomas Nast στα χρόνια του αμερικανικού εμφυλίου πολέμου, στα τέλη του 1862, δημιουργώντας έτσι τον πρώτο Santa Claus, ντυμένο με την αμερικανική σημαία, που επισκεπτόταν με ταράνδους ένα στρατόπεδο! Η πρώτη αυτή εικονογράφηση δημοσιεύθηκε στις 3 Ιανουαρίου 1863, στην εβδομαδιαία έκδοση Harper στη Νέα Υόρκη!

Το διασημότερο όμως σχετικό σχέδιο του Nast είναι αυτό παρακάτω, το οποίο δημοσιεύθηκε στην εβδομαδιαία έκδοση Harper την 1η Ιανουαρίου 1881 και είναι πολύ κοντά στη σημερινή φιγούρα.

Σημειώνεται τέλος, ότι ο Nast θα ζωγραφίζει συνολικά επί 30 χρόνια τον Santa Claus, καθιερώνοντας πρώτος στην Αμερική τη μορφή και τα κόκκινα ρούχα του!

Στις ΗΠΑ, τη σκυτάλη παίρνει ένας από τους πιο αγαπημένους καλλιτέχνες της Αμερικής, ο Norman Percevel Rockwell, που πραγματικά με τα προσεγμένα από ζωγραφικής πλευράς αριστουργήματά του, θα κάνει ακόμη πιο δημοφιλή τη φιγούρα του Santa Claus.
Η πρώτη εμφάνιση του Claus του Rockwell θα γίνει ειδικότερα στο εξώφυλλο του περιοδικού “Boy’s Life” τον Δεκέμβριο του 1913!

Η τελική φιγούρα του Santa Claus που είναι γνωστή διεθνώς πια, καθιερώθηκε τελικά στη συνέχεια από την Coca-Cola στις ΗΠΑ, όταν οι διαφημιστικές ανάγκες της εταιρίας απαίτησαν να συνδεθεί το αναψυκτικό με το χειμώνα και το κρύο, επειδή μέχρι τότε καταναλωνόταν κυρίως τις ζεστές και καλοκαιρινές ημέρες. Έτσι, προκειμένου να περάσει το προϊόν της ως αναψυκτικό και του χειμώνα, χρειάστηκε να συνδεθεί με ένα χαρακτηριστικό του χειμώνα! Και συνδέθηκε με τον Santa Claus που δήθεν έφερνε δώρα στα σπίτια την περίοδο των χειμωνιάτικων Χριστιανικών Εορτών!

Όπως καταλαβαίνουμε, σήμερα ο λεγόμενος “Santa Claus” ένα διαφημιστικό και τουριστικό κατασκεύασμα, δεν έχει τίποτε από εκείνον που δανείστηκε το όνομα.
Τον Άγιο ιεράρχη Νικόλαο, τον Ορθόδοξο Έλληνα Επίσκοπο Μύρων της Λυκίας, του θαυματουργού!

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ

Ο Άγιος Νικόλαος ανήκει στους μεγάλους Άγιους και τον τιμούν παντού σ΄Ανατολή και Δύση.

Είναι ο αγαπημένος των θαλασσινών, που είναι προστάτης τους. Γι αυτό και πολλά πλοία έχουν τ΄όνομά του.

είναι και ο προστάτης του πολεμικού μας ναυτικού

Η εικόνα Του είναι σε κάθε θάλαμο καπετάνιου κάθε πλοίου. Όταν κινδυνεύουν αυτόν ικετεύουν οι ναυτικοί:
- Άγιε Νικόλα βοήθα με! ή Άη μου Νικόλα στο τιμόνι!

σκηνές από το βίο του Αγίου(εικόνα από το Ελληνικό Ινστιτούτο της Βενετίας)

Ο Άγιος Νικόλαος γεννήθηκε στη Λυκία το 350 μ. Χ. Ήταν πάντα ανάμεσα σε μεγάλους και ηλικιωμένους, άκουγε συμβουλές που τον ωφελούσαν ψυχικά. Μάθαινε για τις παγίδες, που στήνει ο σατανάς κι έβγαζε πολύτιμα συμπεράσματα. Βοήθησε τους φτωχούς της Λυκίας με τα πλούτη του αφού τα διέθεσε όλα για το ποίμνιό του.

Χαρακτηριστική ιταλική απεικόνιση του Αγίου Νικολάου, που ρίχνει από το παράθυρο χρήματα σε φτωχή οικογένεια

Έτσι αυτός που απέφευγε τις δόξες και τους επαίνους έγινε ο πιο γνωστός και πιο δημοφιλής, εξ΄αιτίας της αγίας του ζωής.
Έτσι γίνεται Αρχιεπίσκοπος και κατά την εποχή του Διοκλητιανού αναδείχτηκε γνώμονας και κανόνας πίστεως με την εξαετή κάθειρξη του στη φυλακή αλλά και όταν στην Α΄Οικουμενική Σύνοδο άγιασε το χέρι του χαστουκίζοντας τον ασεβή Άρειο.

Η Αγία Σοφία, στη Νίκαια της Βιθυνίας, όπου έγινε η Α΄Οικουμενική Σύνοδος και κρίθηκε αιρετική η διδασκαλία του Αρείου(έλεγε ότι ο Χριστός δεν είναι Θεός αλλά το τελειότερο κτίσμα του Θεού)


Εικόνα που παρουσιάζει την Α Οικουμενική Σύνοδο. Ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Α' βρίσκεται στο κέντρο περιτριγυρισμένος από Εκκλησιαστικούς Πατέρες( Νικόλαος, Αθανάσιος, Σπυρίδων, Αχίλλειος). Ο ρόλος περιέχει το πρώτο μισό του Συμβόλου Πίστεως

Δε σταματά ακόμα και μέσα από τη φυλακή να διδάσκει. Τα λόγια του είχαν σαν αποδέκτες όλους τους χριστιανούς να μένουν ακλόνητοι στην πίστη τους. Γι αυτό και μετά το θάνατό του που ετελέσθη την 6η Δεκεμβρίου του 330 μ. Χ. τ΄όνομά του γίνεται δεκτό με λαχτάρα από πολλούς. Το λείψανό του βρίσκεται σήμερα στο Μπάρι της Ιταλίας και η μνήμη του γιορτάζεται στις 6 Δεκεμβρίου.
Ο Άγιος Νικόλαος δεν ήταν απλώς ένας άγιος, παιδαγωγός, καθηγητής. Ήταν και άνθρωπος που πόνεσε βαθιά τους ομοίους του. Έζησε έντονα τα ανθρώπινα πράγματα. Αλλά μαζί έζησε έντονα και το Θεό όχι σαν κάτι αφηρημένο αλλά σαν πραγματικότητα.
Ο Άγιος Νικόλαος σίγουρα θα είχε να πει πολλά σε όλους μας μια και η δική του ζωή δεν ήταν ποτέ η ζωή του καλοασφαλισμένου και τελικά αδιάφορου ανθρώπου. Είναι βέβαιο πως η φωνή του θα αντηχούσε ξένη στα αυτιά πολλών σύγχρονων "τακτοποιημένων" και εφησυχασμένων χριστιανών. Στην εποχή μας όπου οι ανθρώπινες συνειδήσεις δοκιμάζονται κάτω από την πίεση γεγονότων ασυμβίβαστων με τον πολιτισμένο μας κόσμο, η φωνή και η ζωή του Αγίου είναι ένα δυνατό χτύπημα στα τεχνολογικά μας επιτεύγματα, στην επιστήμη μας, στην παιδεία μας.
Και ίσως αυτό να είναι το μήνυμα των Αγίων στους νέους, που θέλουν και αναζητούν την αλήθεια για όλα και δεν ανέχονται συμβιβασμούς. Οι Άγιοι μας και ειδικά ο Άγιος Νικόλαος δεν έζησαν σε άλλο πλανήτη ούτε ήταν έξω από τα εγκόσμια. Ίσα - ίσα με τη μνήμη τους μας θυμίζουν πόσο επιδιώκουμε στη ζωή μας γεγονότα εφήμερα όπως η οικονομική εξασφάλιση και η επαγγελματική αποκατάσταση. Και η φωνή του Αγίου Νικολάου που μας το θυμίζει είναι έλεγχος και οδύνη για τους μεγάλους, ελπίδα για τους νέους.
Ας ελπίσουμε λοιπόν πως η αγία του ζωή θα κατευθύνει τις σκέψεις, τις θελήσεις και αποφάσεις όλων μας. Θα μας δείξει με το βίο του και την αγωνιστικότητά του να δώσουμε ένα άλλο νόημα, πνευματικό στην καθημερινότητά μας και στην εκκοσμίκευσή μας. Θα μας βοηθήσει στο λιμάνι της χριστιανικής αρετής και γαλήνης, αποτελώντας έτσι και την πιο μεγάλη τιμή για τον άγιο Νικόλαο.
Αυτός ο πόθος και η ελπίδα, αναμείχθηκε κατά τόπους με παλαιούς μύθους, ενίοτε με ειδωλολατρικές δοξασίες, ρίζωσε στη Δυτική Ευρώπη, μεταλλάχθηκε στην Αμερική και σήμερα κυριαρχεί με τη βοήθεια των ΜΜΕ παγκόσμια, έστω και εάν δεν έχει πια στις περισσότερες περιπτώσεις καμμιά σχέση με τον Άγιο Νικόλαο, ούτε βέβαια με τον Άγιο Βασίλειο.
Το όνομα Saint Nikolaus, ταξίδεψε και ρίζωσε παντού, σε ολόκληρη την Ευρώπη! Έτσι θεωρείται προστάτης της Μόσχας, όπου αναφέρονται εμφανίσεις του στα μαύρα χρόνια των διωγμών και της κρατικής αθεΐας, αλλά και του ναυτικού Άμστερνταμ της Ολλανδίας, όπου παρά την απαγόρευση αναγνώρισης Αγίων που επέβαλε ο Προτεσταντισμός, ο Άγιος Νικόλας επέζησε θαυμαστά έως σήμερα εκεί, με το όνομα Sinter Klaas ή Sint-Nicolaas, όπου και ανήμερα της κανονικής εορτής του, στις 6 Δεκεμβρίου, παριστάνεται με ιερατική στολή και επισκοπική ράβδο, να μοιράζει δώρα στα παιδιά!