Ο τάφος του δύτη ή του βουτηχτή είναι ένα εξαιρετικό δείγμα ελληνικής ζωγραφικής και αξιόλογο αρχαιολογικό
μνημείο της κλασσικής περιόδου, που χτίστηκε γύρω στο 480 π.Χ. και βρίσκεται στο μουσείο της Ποσειδωνίας (Paestum).
Σήμερα, πιστεύεται ότι με την κίνηση αυτή του δύτη και την
κατάδυσή του στη θάλασσα, συμβολίζεται το πέρασμα από ετούτο τον κόσμο
στον θάνατο, η οποία θεωρείται ότι είναι συμβολική, μια αναπαράσταση της
στιγμής του θανάτου, όταν η ψυχή βουτάει από τη ζωή στη θάλασσα της
αιωνιότητας.
Τον τάφο
αποτελούσαν πέντε ασβεστολιθικές πλάκες ζωγραφισμένες στις εσωτερικές
τους πλευρές χρησιμοποιώντας την τεχνική της νωπογραφίας. Οι πίνακες
στους τέσσερις τοίχους απεικονίζουν σκηνές από ένα συμπόσιο, ενώ η
πλάκα κάλυψης του τάφου παρουσιάζει τη διάσημη σκηνή που δίνει στον τάφο
το όνομά του, δηλαδή έναν νεαρό άνδρα σε πορεία κατάδυσης.
Ο τάφος του δύτη, όμως, αν προσέξει κάποιος προσεκτικά, έχει μερικές από τις ωραιότερες σκηνές της ελληνικής ομοφυλοφιλίας. (επίκαιρο και σήμερα μια που η σημερινή μέρα θεωρείται η Διεθνής Ημέρα Ομοφυλοφιλικής Υπερηφάνειας...)
Έτσι σε μια πλάκα βλέπουμε τον μεγαλύτερο άντρα να έχει γενειάδα και τον μικρότερο να
κρατά μια λύρα, αλλά να χαϊδεύει ταυτόχρονα τον μεγαλύτερο άντρα στο
στήθος. Στο κέντρο της σκηνής στο ανάκλιντρο, βρίσκονται άλλοι δύο άντρες, ο
ένας να παρατηρεί επιδοκιμαστικά την ομοφυλοφιλική σκηνή, ενώ ο άλλος
παίζει το παιχνίδι του κότταβου, ένα άχαρο ελληνικό παιχνίδι που ήταν
πολύ της μόδας και στο οποίο έριχναν τα κατακάθια του κρασιού τους από
ένα ρηχό κύπελλο που έπιναν ή από το στόμα τους σε έναν στόχο. Τελείως
αριστερά, βρίσκεται άλλος ένας άντρας ο οποίος μάλλον ετοιμάζεται να
παίξει το ίδιο ανόητο παιχνίδι.
Αλλά και η σκηνή στην άλλη μακριά πλευρά του τάφου, είναι και πάλι ένα συμπόσιο με εμφανή την έννοια της ομοφυλοφιλίας. Στα δεξιά απεικονίζεται πάλι ένα ομοφυλόφιλο ζευγάρι. Ο νεότερος, χωρίς
γένια, διασκεδάζει τον μεγαλύτερο άντρα με το μούσι, παίζοντας τον διπλό αυλό. Παρατηρώντας το ζευγάρι στο κέντρο της σκηνής, βλέπουμε ότι
και οι δύο κρατούν κύπελλα, κοιτάζοντας ο ένας τον άλλο στα μάτια με
αγάπη. Ο άνθρωπος προς τα αριστερά έχει μια λύρα στο δεξί του χέρι και
ένα αυγό στο αριστερό του χέρι, ένα πολύ γνωστό σύμβολο του σεξ εκείνες
τις εποχές, ενώ για κάποιους άλλους ίσως είναι ένα αντικείμενο, μια
πένα με την οποία πρόκειται να παίξει τη λύρα του.
Στις μικρές πλάκες βλέπουμε στη μια τη μικρή φιγούρα μιας γυναίκας, ντυμένη στα λευκά να παίζει τη
φλογέρα, (η μόνη γυναίκα που απεικονίζεται στον τάφο). Στο κέντρο της
εικόνας βρίσκεται ένας αθλητικός γυμνός άντρας, τον οποίο ακολουθεί
ένας ηλικιωμένος άντρας που στηρίζεται σ’ ένα μπαστούνι.
Στην άλλη πλάκα βρίσκεται η μορφή ενός νέου που φαίνεται να
κρατά ένα φλιτζάνι με ποτό στο χέρι του, ενώ πίσω του βρίσκεται ένα
μεγάλο δοχείο στο οποίο γινόταν η ανάμιξη του κρασιού με το νερό, γιατί
ως γνωστόν οι αρχαίοι Έλληνες πάντα έπιναν το κρασί τους αναμιγμένο με
νερό και μόνο οι βάρβαροι το έπιναν σκέτο.
