Η μαγεία της στιγμής που όλοι ψάχνουν, η διέξοδος από το αδιέξοδο, η ιδιαιτερότητα στην καθημερινότητα, η νηνεμία μετά την καταιγίδα, το ουράνιο τόξο μετά τη βροχή, η μπουνάτσα μετά την τρικυμία, το χαλάρωμα μετά το stress, το κάτι άλλο στη ζωή μας, αυτό που ο καθένας το αντιλαμβάνεται όπως θέλει...
Σάββατο 28 Αυγούστου 2010
BEATLES IN CANDLESTICK PARK
Πάνε 44 χρόνια από τότε που οι Beatles έδωσαν την τελευταία ιστορική συναυλία τους στο Candlestick Park του Σαν Φρανσίσκο. Τη συναυλία παρακολούθησαν 25.000 θεατές.
Θα ακολουθήσουν άλλα 4 χρόνια καριέρας για το σημαντικό συγκρότημα έως ότου το Μάιο του 1970 θα διαλυθεί οριστικά και θα ακολουθήσει ο καθένας από τα 4 μέλη του συγκροτήματος, σόλο καριέρα.
Θα ακολουθήσουν άλλα 4 χρόνια καριέρας για το σημαντικό συγκρότημα έως ότου το Μάιο του 1970 θα διαλυθεί οριστικά και θα ακολουθήσει ο καθένας από τα 4 μέλη του συγκροτήματος, σόλο καριέρα.
Παρασκευή 27 Αυγούστου 2010
ΣΟΚΟΤΡΑ, ΤΟ ΝΗΣΙ ΠΟΥ ΤΟ ΞΕΧΑΣΕ Ο ΧΡΟΝΟΣ
Είναι σα να είσαι σε άλλο πλανήτη...
Πρέπει να το δεις για να το πιστέψεις.
Το νησί αυτό διαλύει κάθε έννοια "φυσιολογικού" για ένα τοπίο εδώ στη Γη.
Πρέπει να το δεις για να το πιστέψεις.
Το νησί αυτό διαλύει κάθε έννοια "φυσιολογικού" για ένα τοπίο εδώ στη Γη.
Η Σοκότρα είναι ένα μικρό σύμπλεγμα τεσσάρων νησιών στον Ινδικό Ωκεανό. Το μεγαλύτερο νησί, ονομαζόμενο Σοκότρα, αποτελεί περίπου το 95% του συνολικού εδάφους του αρχιπελάγους της Σοκότρα. Βρίσκεται 240 χιλιόμετρα (150 μίλια) ανατολικά του Κέρατος της Αφρικής και 380 χιλιόμετρα (240 μίλια) νότια της Αραβικής Χερσονήσου.
Το νησί είναι αρκετά απομονωμένο και, λόγω της διαδικασίας της ειδογένεσης, το ένα τρίτο της χλωρίδας του νησιού δεν μπορεί να βρεθεί πουθένα αλλού στον πλανήτη. Έχει χαρακτηριστεί ως το πιο εξωγήινο τοπίο στην Γη.
Η Σοκότρα ανήκει στη Δημοκρατία της Υεμένης.

Το νησί είναι αρκετά απομονωμένο και, λόγω της διαδικασίας της ειδογένεσης, το ένα τρίτο της χλωρίδας του νησιού δεν μπορεί να βρεθεί πουθένα αλλού στον πλανήτη. Έχει χαρακτηριστεί ως το πιο εξωγήινο τοπίο στην Γη.
Η Σοκότρα ανήκει στη Δημοκρατία της Υεμένης.

Φαντάσου να ξυπνήσεις μια μέρα στο νησί αυτό και να ρίξεις μια ματιά γύρω σου.
Μετά από ένα επιφώνημα έκπληξης θα νομίσεις ότι σε μετέφεραν σε κάποιο άλλο πλανήτη. Στην πραγματικότητα πρόκειται για μια ομάδα τεσσάρων νησιών που έχει μείνει απομονωμένη γεωγραφικά από την Αφρικανική ήπειρο για περισσότερο από 6 ή 7 εκατομμύρια χρόνια.
Όπως και τα νησιά Γκαλαπάγκος, το νησί αυτό βρίθει από περίπου 700 εξαιρετικά σπάνια είδη χλωρίδας και πανίδας, το 1/3 των οποίων είναι ενδημικά εκεί, δηλαδή δεν βρίσκονται πουθενά αλλού στη Γη.

Μετά από ένα επιφώνημα έκπληξης θα νομίσεις ότι σε μετέφεραν σε κάποιο άλλο πλανήτη. Στην πραγματικότητα πρόκειται για μια ομάδα τεσσάρων νησιών που έχει μείνει απομονωμένη γεωγραφικά από την Αφρικανική ήπειρο για περισσότερο από 6 ή 7 εκατομμύρια χρόνια.
Όπως και τα νησιά Γκαλαπάγκος, το νησί αυτό βρίθει από περίπου 700 εξαιρετικά σπάνια είδη χλωρίδας και πανίδας, το 1/3 των οποίων είναι ενδημικά εκεί, δηλαδή δεν βρίσκονται πουθενά αλλού στη Γη.

Το κλίμα είναι αντίξοο, ζεστό και ξηρό, αλλά και όμως - τα πιο καταπληκτικά φυτά ευδοκιμούν εκεί.
Ευρισκόμενο στον Ινδικό Ωκεανό, 250 χλμ. από τη Σομαλία και 340 χλμ. από την Υεμένη, οι πλατειές αμμώδεις παραλίες υψώνονται σε σχιστολιθικές πλαγιές γεμάτες από σπηλιές (μερικές μέχρι και 7 χλμ. μήκος) και σε βουνά ύψους 1525 μέτρων


Ευρισκόμενο στον Ινδικό Ωκεανό, 250 χλμ. από τη Σομαλία και 340 χλμ. από την Υεμένη, οι πλατειές αμμώδεις παραλίες υψώνονται σε σχιστολιθικές πλαγιές γεμάτες από σπηλιές (μερικές μέχρι και 7 χλμ. μήκος) και σε βουνά ύψους 1525 μέτρων
Το όνομα Σοκότρα προέρχεται από τα Σανσκριτικά και σημαίνει Ευδαιμονία.
Μερικές από τις ποικιλίες των φυτών και των δένδρων μέσα από γεωλογική απομόνωση είναι γένη 20 εκατομμυρίων ετών.
Μερικές από τις ποικιλίες των φυτών και των δένδρων μέσα από γεωλογική απομόνωση είναι γένη 20 εκατομμυρίων ετών.
Το δένδρο "Αίμα του Δράκου" είναι πηγή πολύτιμων συστατικών, βαφών αλλά και φαρμάκων για όλες τις ασθένειες.
Από άπόσταση φαίνονται σαν ιπτάμενοι δίσκοι και από πάνω σα γιγάντια μανιτάρια.
Το "Άνθος της Ερήμου" μοιάζει με πόδι ελέφαντα.

Από άπόσταση φαίνονται σαν ιπτάμενοι δίσκοι και από πάνω σα γιγάντια μανιτάρια.
Το παρακάτω φυτό φαίνεται να μη χρειάζεται καθόλου χώμα και περνά τις ρίζες του κατευθείαν μέσα από το βράχο.


Επίσης έχει ξεχωριστή προσωπικότητα και του αρέσει να "χαμογελάει" για μια φωτογραφία.


Παρακάτω ένα "λαχανικό" που το συναντούμε και στην Κροατία.


Το παράξενο και εξαιρετικά σπάνιο δένδρο "Αγγουριά", ναι βγάζει αγγουράκια.

Η κυκλοφορία είναι πρόβλημα καθώς δεν υπάρχουν σχεδόν καθόλου δρόμοι. Παρόλα αυτά το νησί έχει 40.000 κατοίκους.
Η κυβέρνηση της Υεμένης έφτιαξε τους πρώτους δρόμους μόλις πριν δυο χρόνια μετά διαπραγματεύσεις με την UNESCO που ανακήρυξε το νησί Παγκόσμια Φυσική Κληρονομιά.
Ξεχάστε τα ξενοδοχεία και τα εστιατόρια, εδώ επιτρέπεται μόνο "οικοτουρισμός" που διαφυλάσσει την τοπική οικονομία και τον τρόπο ζωής.
Η κυβέρνηση της Υεμένης έφτιαξε τους πρώτους δρόμους μόλις πριν δυο χρόνια μετά διαπραγματεύσεις με την UNESCO που ανακήρυξε το νησί Παγκόσμια Φυσική Κληρονομιά.
Ξεχάστε τα ξενοδοχεία και τα εστιατόρια, εδώ επιτρέπεται μόνο "οικοτουρισμός" που διαφυλάσσει την τοπική οικονομία και τον τρόπο ζωής.
Τετάρτη 25 Αυγούστου 2010
ΤΕΛΟΣ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ
Καλοκαιρινές νύχτες που δε θα ξεχαστούν...Ταξίδια σε όμορφες στιγμές...σε όμορφες μέρες και νύχτες...
...ότι πω απόψε όλα τα πιστεύω...τα πιστεύω...
Τρίτη 24 Αυγούστου 2010
Η "ΚΑΜΑΡΑ" ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά μνημεία της Θεσσαλονίκης είναι η Θριαμβική Αψίδα του Γαλέριου, ( ή Τόξο του Γαλέριου)γνωστή και ως Καμάρα, που βρίσκεται στην πάνω πλευρά της οδού Εγνατίας και σε μικρή απόσταση από την Ροτόντα, κοντά στην Πλατεία του Σιντριβανίου.
Αποτελεί ένα από τα πιο γνωστά σημεία συνάντησης των κατοίκων και επισκεπτών της πόλης. Η Καμάρα είναι κτίσμα της εποχής της Ρωμαϊκής «Τετραρχίας» (αρχές 4ου μ.Χ. αιώνα) και αποτελεί το ένα σκέλος (δυτικό) μίας στεγασμένης στοάς, που σχηματιζόταν από αψίδες και τόξα.
Κατασκευάστηκε για να τιμηθεί ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Γαλέριος, όταν αυτός επέστρεψε νικητής στην πόλη (περί το 306 μ.Χ.) μετά από πολέμους του κατά των Περσών.
Η θριαμβική αυτή αψίδα ήταν τοποθετημένη κάθετα στην αρχαία Εγνατία, που διέσχιζε την πόλη (δυτικά προς ανατολικά) και αποτελούσε μέρος του λεγόμενου Γαλεριανού συγκροτήματος (Ρωμαϊκά Ανάκτορα, Ιππόδρομος, Ροτόντα), που αναπτύσσονταν κύρια νοτιοδυτικότερα, στις σημερινές πλατείες Ναβαρίνου και Ιπποδρομίου.
Χτίστηκε το 305 μ.Χ. ύστερα από την οριστική νίκη του αυτοκράτορα κατά των Περσών.
Είχε την τυπολογία ενός οκτάπυλου με 4 κεντρικούς ογκώδεις πεσσούς, 4 δευτερεύοντες στα πλάγια, ισάριθμα τόξα και χαμηλό σφαιροειδή θόλο. Συνδεόταν με τα Ανάκτορα του Γαλέριου (νοτιοδυτικότερα) και με τη Ροτόντα (προς Βορρά).
Αποτελεί ένα από τα πιο γνωστά σημεία συνάντησης των κατοίκων και επισκεπτών της πόλης. Η Καμάρα είναι κτίσμα της εποχής της Ρωμαϊκής «Τετραρχίας» (αρχές 4ου μ.Χ. αιώνα) και αποτελεί το ένα σκέλος (δυτικό) μίας στεγασμένης στοάς, που σχηματιζόταν από αψίδες και τόξα.
Κατασκευάστηκε για να τιμηθεί ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Γαλέριος, όταν αυτός επέστρεψε νικητής στην πόλη (περί το 306 μ.Χ.) μετά από πολέμους του κατά των Περσών.
Η θριαμβική αυτή αψίδα ήταν τοποθετημένη κάθετα στην αρχαία Εγνατία, που διέσχιζε την πόλη (δυτικά προς ανατολικά) και αποτελούσε μέρος του λεγόμενου Γαλεριανού συγκροτήματος (Ρωμαϊκά Ανάκτορα, Ιππόδρομος, Ροτόντα), που αναπτύσσονταν κύρια νοτιοδυτικότερα, στις σημερινές πλατείες Ναβαρίνου και Ιπποδρομίου.
Χτίστηκε το 305 μ.Χ. ύστερα από την οριστική νίκη του αυτοκράτορα κατά των Περσών.
Είχε την τυπολογία ενός οκτάπυλου με 4 κεντρικούς ογκώδεις πεσσούς, 4 δευτερεύοντες στα πλάγια, ισάριθμα τόξα και χαμηλό σφαιροειδή θόλο. Συνδεόταν με τα Ανάκτορα του Γαλέριου (νοτιοδυτικότερα) και με τη Ροτόντα (προς Βορρά).
Χαλκογραφία του 1745
Η αψίδα στη σημερινή της μορφή είναι αποσπασματική. Λείπει ο τέταρτος πεσσός του τόξου, που θα πατούσε στο οδόστρωμα της σημερινής Εγνατίας, και όλο το αντίστοιχο ανατολικό τόξο. Τα δύο αυτά τόξα ενώνονταν σχηματίζοντας τρούλο, ενώ από κάτω περνούσε πομπική οδός που πλαισιωνόταν με κιονοστοιχίες δεξιά και αριστερά και ένωνε τα ανάκτορα με τη Ροτόντα. Κάτω από την Αψίδα περνούσε η Εγνατία, η οποία ήταν βασιλική οδός (Via Regia), ένας συγκεκριμένος τύπος οδού στρατηγικής σημασίας και συγκεκριμένης νομικής υπόστασης κατά τη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία.
Παρατηρώντας την Καμάρα σήμερα κάποιος εντυπωσιάζεται από το πολύ μεγάλο άνοιγμα(9,70 μ.) του κεντρικού τόξου, που δε συναντάται σε κανένα άλλο αντίστοιχο μνημείο του ρωμαϊκού κόσμου. Επίσης εντυπωσιάζουν οι ανάγλυφες σωζόμενες παραστάσεις. Η εικονογράφηση αναπτύσσεται σε ζώνες, από τέσσερις στις τρεις κύριες πλευρές κάθε πεσσού και από δύο σε κάθε πλευρά που βρίσκεται απέναντι από τους δευτερεύοντες πεσσούς
Σχέδιο κάτοψης της Καμάρας όπου φαίνονται τα δυο σκέλη της θριαμβικής αψίδας και ο θόλος των κεντρικών τόξων
αναπαράσταση του θριαμβικού τόξου του Γαλέριου
Παρατηρώντας την Καμάρα σήμερα κάποιος εντυπωσιάζεται από το πολύ μεγάλο άνοιγμα(9,70 μ.) του κεντρικού τόξου, που δε συναντάται σε κανένα άλλο αντίστοιχο μνημείο του ρωμαϊκού κόσμου. Επίσης εντυπωσιάζουν οι ανάγλυφες σωζόμενες παραστάσεις. Η εικονογράφηση αναπτύσσεται σε ζώνες, από τέσσερις στις τρεις κύριες πλευρές κάθε πεσσού και από δύο σε κάθε πλευρά που βρίσκεται απέναντι από τους δευτερεύοντες πεσσούς
Η τέχνη των ανάγλυφων της Καμάρας είναι αφηγηματική και συγχρόνως διακοσμητική.
Το κυριότερο χαρακτηριστικό είναι ο πληθωρισμός των παραστάσεων και των μορφών. Και η παραμικρή επιφάνεια γεμίζεται με θέματα που πολλές φορές είναι επουσιώδη. Και αν έλειπαν δηλαδή αυτά δε θα είχαμε ζημία στη σαφήνεια του αφηγηματικού μέρους. Για τη διακοσμητική επιδίωξη συχνά παραβλέπονται οι φυσικές αναλογίες, έτσι που οι ελέφαντες έχουν το ίδιο ύψος με τα άλογα ή τα άλογα να είναι μικρότερα από τους ανθρώπους ή μια πύλη τείχους να μην ξεπερνά το ύψος ενός ανθρώπου.
Γενικά η τέχνη των αναγλύφων αποβλέπει περισσότερο στις οπτικές αξίες παρά στις πλαστικές, ή όπως λένε οι ιστορικοί της τέχνης, τις απτικές, που χαρακτηρίζουν ιδίως την κλασική εποχή. Όλα αυτά είναι γνωρίσματα της τέχνης της Ύστερης Αρχαιότητας στην οποία ανήκει και η εποχή της Πρώτης Τετραρχίας. Η περιγραφή των αναγλύφων γίνεται με τη σειρά που ακολουθεί ο C. Vermeule.
Η σειρά των αριθμών του σχεδίου αντιστοιχεί με τις ζώνες των αναγλύφων από τα πάνω προς τα κάτω.
Το κυριότερο χαρακτηριστικό είναι ο πληθωρισμός των παραστάσεων και των μορφών. Και η παραμικρή επιφάνεια γεμίζεται με θέματα που πολλές φορές είναι επουσιώδη. Και αν έλειπαν δηλαδή αυτά δε θα είχαμε ζημία στη σαφήνεια του αφηγηματικού μέρους. Για τη διακοσμητική επιδίωξη συχνά παραβλέπονται οι φυσικές αναλογίες, έτσι που οι ελέφαντες έχουν το ίδιο ύψος με τα άλογα ή τα άλογα να είναι μικρότερα από τους ανθρώπους ή μια πύλη τείχους να μην ξεπερνά το ύψος ενός ανθρώπου.
Γενικά η τέχνη των αναγλύφων αποβλέπει περισσότερο στις οπτικές αξίες παρά στις πλαστικές, ή όπως λένε οι ιστορικοί της τέχνης, τις απτικές, που χαρακτηρίζουν ιδίως την κλασική εποχή. Όλα αυτά είναι γνωρίσματα της τέχνης της Ύστερης Αρχαιότητας στην οποία ανήκει και η εποχή της Πρώτης Τετραρχίας. Η περιγραφή των αναγλύφων γίνεται με τη σειρά που ακολουθεί ο C. Vermeule.
Η σειρά των αριθμών του σχεδίου αντιστοιχεί με τις ζώνες των αναγλύφων από τα πάνω προς τα κάτω.
Βόρειος Πεσσός
Ζώνη 1η, Μάχη στη χώρα των Κούρδων.
Ζώνη 2η, Έξοδος αιχμαλώτων από μια ασσυριακή πόλη.
Ζώνη 3η, Ειρηνική υποδοχή του αυτοκράτορα σε μια εχθρική περιοχή
Ζώνη 9η, Η επιείκεια του Καίσαρα
Ζώνη 11η, Όμιλος γυναικών
Νότιος Πεσσός
Ζώνη 2η, Έξοδος αιχμαλώτων από μια ασσυριακή πόλη.
Ζώνη 3η, Ειρηνική υποδοχή του αυτοκράτορα σε μια εχθρική περιοχή
Ζώνη 9η, Η επιείκεια του Καίσαρα
Ζώνη 11η, Όμιλος γυναικών
Νότιος Πεσσός
Ζώνη 16η, Άφιξη του αυτοκράτορα σε μια πόλη της Ανατολής
Ζώνη 20η, Τιμή στο νικητή της Ανατολής
Ζώνη 24η, Ο Γαλέριος δέχεται πρεσβεία των Περσών Ζώνη
27η, Βωμός με ασπίδα, Νίκες που κρατούν τρόπαια.
Ζώνη 20η, Τιμή στο νικητή της Ανατολής
Ζώνη 24η, Ο Γαλέριος δέχεται πρεσβεία των Περσών Ζώνη
27η, Βωμός με ασπίδα, Νίκες που κρατούν τρόπαια.
Λεπτομέρεια της ΝΑ πλευράς του ΝΔ πεσσού. Κάτω κάτω εικονίζονται οι Διοκλητιανός και Γαλέριος που προσφέρουν θυσία στους θεούς, ενώ στην από πάνω ζώνη ο Γαλέριος δέχεται την πρεσβεία των Περσών.

καρτ-ποστάλ που αναφέρεται η Καμάρα ως Αψίδα του Θριάμβου του Μεγ. Αλεξάνδρου

Η Καμάρα (Αψίς Θριαμβευτική κατά την κάρτα) μάλλον πριν το 1883.Πολλά γύρω της κτίρια είναι σχεδόν κολλημένα πάνω της

Η Καμάρα που αναφέρεται ως "Αψίδα του Θριάμβου" μεταξύ 1893 και 1907 αφού διακρίνεται το ιππήλατο τραμ

1917. Το τραμ είναι πια ηλεκτροκίνητο. Εξακολουθούσε δε να περνάει κάτω από την Καμάρα έως το 1957, όταν και καταργήθηκε

Από καρτ-ποστάλ εποχής. Αναφέρεται ως "Αψίδα του Μεγ. Αλεξάνδρου, ενώ διακρίνεται η περίφραξη για την προστασία των αναγλύφων της κάτω ζώνης του ΝΔ πεσσού.(1910)

Καρτ Ποστάλ. Η αψίδα αποδίδεται ως "Θριαμβική Αψίδα του Κωνσταντίνου"

Η ΒΔ πλευρά της Καμάρας. Διακρίνεται και η γύρω περιοχή με κτίρια που στο μέλλον γκρεμίστηκαν και στο βάθος η Ροτόντα με το τουρκικό κατάλοιπο τον μιναρέ. (1916)
Είναι αλήθεια ότι στο πέρασμα των χρόνων ξεχάστηκαν ακόμα και η εποχή και ο λόγος που κατασκευάστηκε η Καμάρα. Έτσι έγιναν διάφορες υποθέσεις που είχαν σαν συνέπεια να δοθούν κι διαφορετικά ονόματα. Έτσι κατά καιρούς ονομάστηκε "Αψίδα του Θριάμβου του Μεγ. Αλεξάνδρου" ή "Αψίδα του Θριάμβου του Μεγ. Κωνσταντίνου" ή απλά "Αψίδα του Θριάμβου". Τις ονομασίες αυτές τις βλέπουμε σε διάφορες καρτ-ποστάλ της εποχής...

καρτ-ποστάλ που αναφέρεται η Καμάρα ως Αψίδα του Θριάμβου του Μεγ. Αλεξάνδρου

Η Καμάρα (Αψίς Θριαμβευτική κατά την κάρτα) μάλλον πριν το 1883.Πολλά γύρω της κτίρια είναι σχεδόν κολλημένα πάνω της

Η Καμάρα που αναφέρεται ως "Αψίδα του Θριάμβου" μεταξύ 1893 και 1907 αφού διακρίνεται το ιππήλατο τραμ

1917. Το τραμ είναι πια ηλεκτροκίνητο. Εξακολουθούσε δε να περνάει κάτω από την Καμάρα έως το 1957, όταν και καταργήθηκε

Από καρτ-ποστάλ εποχής. Αναφέρεται ως "Αψίδα του Μεγ. Αλεξάνδρου, ενώ διακρίνεται η περίφραξη για την προστασία των αναγλύφων της κάτω ζώνης του ΝΔ πεσσού.(1910)

Καρτ Ποστάλ. Η αψίδα αποδίδεται ως "Θριαμβική Αψίδα του Κωνσταντίνου"

Η ΒΔ πλευρά της Καμάρας. Διακρίνεται και η γύρω περιοχή με κτίρια που στο μέλλον γκρεμίστηκαν και στο βάθος η Ροτόντα με το τουρκικό κατάλοιπο τον μιναρέ. (1916)
Η Αψίδα στολισμένη με γιρλάντες από ηλεκτρικούς γλόμπους. Στο δρόμο διακρίνονται οι γραμμές του τραμ.
Ανατολική πλευρά της Αψίδας από παλιά κάρτα. Δεν είχαν κτιστεί ακόμη το κτίριο επί της Εγνατίας με Π.Π.Γερμανού ούτε το κτίριο επί της Εγνατίας με Δημ. Γούναρη, το οποίο φαίνεται πως χτιζόταν εκείνη την περίοδο.
Η Ανατολική πλευρά της Αψίδας (2005)
από πιο κοντά...
...και από ακόμα πιο κοντά

η αψίδα στο δυτικό άκρο της Εγνατίας
Εκτός από την Αψίδα του Γαλέριου υπήρχε στη Θεσσαλονίκη και άλλη θριαμβική αψίδα στην περιοχή του Βαρδαρίου (σημερινή πλατεία Δημοκρατίας) και αυτή τοποθετημένη στην οδό Εγνατία, κοντά στην πύλη του Αξιού ("Χρυσή Πύλη" των Βυζαντινών). Η αψίδα εκείνη, που δε σώζεται καθόλου σήμερα, στήθηκε από τους Θεσσαλονικείς για να τιμηθούν οι νικητές της μάχης των Φιλίππων Αντώνιος κι Οκτάβιος(42 π. Χ)
η αψίδα στο δυτικό άκρο της Εγνατίας
Κυριακή 22 Αυγούστου 2010
ΤΟΥΛΙΠΕΣ
Οι τουλίπες είναι βολβόριζα φυτά και ο βολβός τους είναι ωοειδής και καλύπτεται από διάφορους μεμβρανοειδείς χιτώνες καστανού χρώματος. Ο πολλαπλασιασμός τους γίνεται με τους βολβούς αυτούς, οι οποίοι δημιουργούν υπόγεια ριζώματα και, με τη σειρά τους, τα ριζώματα αυτά νέους βολβούς, και έτσι μπορούν να δημιουργηθούν ολόκληρες αποικίες.
Τα φύλλα της τουλίπας είναι μακριά και σαρκώδη, αυλακωτά με σχήμα λογχοειδές ή ωοειδές. Από το κέντρο των φύλλων βγαίνει ένας μακρύς βλαστός που φτάνει σε ύψος τα 70 εκατοστά και φέρει στην κορυφή του ένα μόνο μεγάλο άνθος, σχήματος κυπέλλου, μονόχρωμο σε ποικίλους χρωματισμούς.
Τα κύρια χρώματα των ανθέων της τουλίπας είναι το κίτρινο και το κόκκινο, αλλά βρίσκουμε και λευκά, πορφυρά και ροζ άνθη.
Στην Ελλάδα βρίσκονται σαν αυτοφυή 9 είδη(Τουλίπα η Βοιωτική,Τουλίπα η αυστραλιανή ή πρώιμη,Τουλίπα της Κρήτης,Τουλίπες της Χίου)
Μεγάλες οργανωμένες καλλιέργειες του φυτού βρίσκονται στην Ολλανδία, που καλύπτουν τεράστιες εκτάσεις γι' αυτό η Ολλανδία ονομάζεται και ‘’χώρα της τουλίπας’’.
Στην Ολλανδία πήγε την πρώτη τουλίπα ο βοτανολόγος Κάρολος Κλούσιος, το 1593, όταν έγινε διευθυντής του βοτανικού κήπου στο Λέιντεν και άρχισε η καλλιέργειά της για φαρμακευτικούς σκοπούς. Εδώ είναι η πατρίδα της, γιατί στην Ολλανδία πρωτοκαλλιεργήθηκε μόνο στα τέλη του 16ου αιώνα. Ακολούθησε όμως ένας τέτοιος οργασμός καλλιέργειας της τουλίπας σε όλη την περιοχή, με αποτέλεσμα να ταυτιστεί τελικά το φυτό με τις Κάτω Χώρες.
Σε πολλούς Ελληνικούς, αλλά και Περσικούς μύθους αναφέρεται η τουλίπα. Μύθους που πλάθουν την ιστορία της γέννησής της.
Στα βάθη της Ανατολής ήταν κάποτε ένας Πέρσης πρίγκιπας που ονομαζόταν Φαράχ. Ο Φαράχ ήταν πολύ ερωτευμένος με την Σχιρίν. Όταν η αγαπημένη του σκοτώθηκε, ο Φαράχ έπεσε με το άλογό του σε έναν γκρεμό και αυτοκτόνησε. Το αίμα του πότισε το έδαφος και κάθε σταλαγματιά του έγινε τουλίπα. Από τότε οι τουλίπες θεωρούνται σύμβολο της απόλυτης αγάπης.
Οι Έλληνες αγάπησαν πολύ τις τουλίπες. Στην περίοδο του Βυζαντίου γνωρίζουμε ότι τουλίπες καλλιεργούνταν στην Μικρά Ασία. Ο βεζίρης Λαλιζάρης καλλιεργούσε στους κήπους του πάνω από 500.000 τουλίπες. H τουλίπα δηλώνει καθαρά το «σ’ αγαπώ». Στις «Xίλιες και μια νύχτες» ο σουλτάνος χρησιμοποιούσε μια τουλίπα για να φανερώσει ποια από τις κυρίες του χαρεμιού θα μοιραζόταν το κρεβάτι του, αφήνοντάς τη να πέσει μπροστά στην εκάστοτε εκλεκτή. Kι αν εκείνος δεν εννοούσε ακριβώς «σ’ αγαπώ», το εννοούσαν οι έγκλειστες οδαλίσκες, όταν μέσα από τα κάγκελα του χαρεμιού πετούσαν τουλίπες στους αγαπημένους που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν.
Δείτε λοιπόν τουλίπες και διαλέξτε για να την προσφέρετε στην αγαπημένη σας ή στον αγαπημένο σας τάζοντάς του/της, γιατί όχι "άπόλυτη αγάπη"
Τα φύλλα της τουλίπας είναι μακριά και σαρκώδη, αυλακωτά με σχήμα λογχοειδές ή ωοειδές. Από το κέντρο των φύλλων βγαίνει ένας μακρύς βλαστός που φτάνει σε ύψος τα 70 εκατοστά και φέρει στην κορυφή του ένα μόνο μεγάλο άνθος, σχήματος κυπέλλου, μονόχρωμο σε ποικίλους χρωματισμούς.
Τα κύρια χρώματα των ανθέων της τουλίπας είναι το κίτρινο και το κόκκινο, αλλά βρίσκουμε και λευκά, πορφυρά και ροζ άνθη.
Στην Ελλάδα βρίσκονται σαν αυτοφυή 9 είδη(Τουλίπα η Βοιωτική,Τουλίπα η αυστραλιανή ή πρώιμη,Τουλίπα της Κρήτης,Τουλίπες της Χίου)
Μεγάλες οργανωμένες καλλιέργειες του φυτού βρίσκονται στην Ολλανδία, που καλύπτουν τεράστιες εκτάσεις γι' αυτό η Ολλανδία ονομάζεται και ‘’χώρα της τουλίπας’’.
Στην Ολλανδία πήγε την πρώτη τουλίπα ο βοτανολόγος Κάρολος Κλούσιος, το 1593, όταν έγινε διευθυντής του βοτανικού κήπου στο Λέιντεν και άρχισε η καλλιέργειά της για φαρμακευτικούς σκοπούς. Εδώ είναι η πατρίδα της, γιατί στην Ολλανδία πρωτοκαλλιεργήθηκε μόνο στα τέλη του 16ου αιώνα. Ακολούθησε όμως ένας τέτοιος οργασμός καλλιέργειας της τουλίπας σε όλη την περιοχή, με αποτέλεσμα να ταυτιστεί τελικά το φυτό με τις Κάτω Χώρες.
Σε πολλούς Ελληνικούς, αλλά και Περσικούς μύθους αναφέρεται η τουλίπα. Μύθους που πλάθουν την ιστορία της γέννησής της.
Στα βάθη της Ανατολής ήταν κάποτε ένας Πέρσης πρίγκιπας που ονομαζόταν Φαράχ. Ο Φαράχ ήταν πολύ ερωτευμένος με την Σχιρίν. Όταν η αγαπημένη του σκοτώθηκε, ο Φαράχ έπεσε με το άλογό του σε έναν γκρεμό και αυτοκτόνησε. Το αίμα του πότισε το έδαφος και κάθε σταλαγματιά του έγινε τουλίπα. Από τότε οι τουλίπες θεωρούνται σύμβολο της απόλυτης αγάπης.
Οι Έλληνες αγάπησαν πολύ τις τουλίπες. Στην περίοδο του Βυζαντίου γνωρίζουμε ότι τουλίπες καλλιεργούνταν στην Μικρά Ασία. Ο βεζίρης Λαλιζάρης καλλιεργούσε στους κήπους του πάνω από 500.000 τουλίπες. H τουλίπα δηλώνει καθαρά το «σ’ αγαπώ». Στις «Xίλιες και μια νύχτες» ο σουλτάνος χρησιμοποιούσε μια τουλίπα για να φανερώσει ποια από τις κυρίες του χαρεμιού θα μοιραζόταν το κρεβάτι του, αφήνοντάς τη να πέσει μπροστά στην εκάστοτε εκλεκτή. Kι αν εκείνος δεν εννοούσε ακριβώς «σ’ αγαπώ», το εννοούσαν οι έγκλειστες οδαλίσκες, όταν μέσα από τα κάγκελα του χαρεμιού πετούσαν τουλίπες στους αγαπημένους που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν.
Δείτε λοιπόν τουλίπες και διαλέξτε για να την προσφέρετε στην αγαπημένη σας ή στον αγαπημένο σας τάζοντάς του/της, γιατί όχι "άπόλυτη αγάπη"
Βίτσα τουλίπα μάγουλο της έγνοιας
Σπλάχνο δροσάτο της φωτιάς
Θα ρίξω ανάσκελα τον Μάη θα τον σφίξω στα μπράτσα μου
Θα τον δείρω τον Μάη θα τον σπαράξω
Σπλάχνο δροσάτο της φωτιάς
Θα ρίξω ανάσκελα τον Μάη θα τον σφίξω στα μπράτσα μου
Θα τον δείρω τον Μάη θα τον σπαράξω
Οδυσσέας Ελύτης
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)