ΑΥΓΟΥΣΤΙΑΤΙΚΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ

Η 2η Πανσέληνος του Αυγούστου σήμερα και αυτό το δεύτερο full moon στον ίδιο μήνα ονομάζεται blue moon και αυτό συμβαίνει κάθε 2,72 χρόνια!  Αυτή η δεύτερη αποκαλείται μπλε, όχι μόνο επειδή είναι ασυνήθιστη, αλλά και επειδή κάποτε ήταν πραγματικά μπλε.

Αυτό συνέβη το 1883 όταν έγινε η μεγάλη έκρηξη του ηφαιστείου Κρακατόα στην Ινδονησία που ισοδυναμούσε με βόμβα ισχύος 100 μεγατόνων. Το χώμα και η στάχτη που εκτινάχτηκαν στα ανώτατα στρώματα της ατμόσφαιρας έκαναν το φεγγάρι να δείχνει μπλε. Η γαλάζια όψη της σελήνης που αντίκριζαν τότε οι άνθρωποι, έμεινε στα χρονικά ως έκφραση ενδεικτική της έννοιας του «σχεδόν ποτέ», λόγω της σπανιότητας της. Από τότε, η δεύτερη αυτή πανσέληνος του Αυγούστου ονομάζεται «μπλε σελήνη», όπως δηλώνει στα ΝΕΑ ο διευθυντής του Πλανηταρίου Διονύσης Σιμόπουλος.

Με εκδηλώσεις και δρώμενα σε όλη την Ελλάδα θα συνοδευτεί η “μπλε” πανσέληνος της 31ης Αυγούστου. Ειδικότερα, 120 μνημεία σε όλη την Ελλάδα θα παραμείνουν ανοιχτά με 85 εξ αυτών να φιλοξενούν συναυλίες, θεατρικές παραστάσεις, ξεναγήσεις και προβολή κινηματογραφικών ταινιών, σε συνεργασία με τους τοπικούς φορείς.

Η πανσέληνος στις 31 Αυγούστου 2012 θα είναι ιδιαίτερη λοιπόν, γι’ αυτό φροντίστε να την περάσετε όσο πιο όμορφα μπορείτε, αφού το επόμενο blue moon θα το συναντήσουμε ξανά στις 31 Ιουλίου του 2015!

Ας δούμε και από την περσινή πανσέληνο του Αυγούστου μερικές ωραίες εικόνες από πολλά μέρη της Ελλάδας

ΠΛΩΤΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ!

Πρόκειται για τον πρώτο πλωτό κινηματογράφο που έκανε την εμφάνισή του στο πρόσφατο κινηματογραφικό φεστιβάλ «Film on the Rocks» στην Ταϊλάνδη, προσφέροντας στους τυχερούς θεατές τη μοναδική εμπειρία να παρακολουθήσουν τις ταινίες κυριολεκτικά. πάνω στο νερό, μέσα σε ένα ειδυλλιακό θαλασσινό τοπίο. 

 

Πιο συγκεκριμένα, ο αρχιτέκτονας Ole Scheeren κατασκεύασε το μοναδικό στον κόσμο Archipelago Cinema, το οποίο αποτελεί μια «σπονδυλωτή» δομή, κατασκευασμένη εξ ολοκλήρου από ανακυκλώσιμα υλικά. 

 Μια μεγάλη εξέδρα εν είδει σχεδίας τοποθετήθηκε πάνω στο νερό, αποτελώντας ένα «πλωτό» αμφιθέατρο για τους θεατές, ενώ η τεράστια οθόνη βρίσκεται ανάμεσα σε δύο επιβλητικούς βράχους που δεσπόζουν στην περιοχή. 

 «Πραγματικά δεν μπορώ να σκεφτώ καλύτερο τρόπο για να παρακολουθήσει κάποιος μια ταινία, από το να βυθιστεί σε μία από τις ωραιότερες τοποθεσίες του κόσμου, στη μέση μιας κατάφυτης λιμνοθάλασσας με θέα το απέραντο γαλάζιο και τον έναστρο ουρανό», λέει ο αρχιτέκτονας.

Και δεν μπορούμε παρά να συμφωνήσουμε μαζί του συμπληρώνοντας ότι η πρόσβαση γίνεται μόνο με μικρά πλεούμενα ή -για όσους θέλουν να έχουν μια ολοκληρωμένη εμπειρία- κολυμπώντας μέχρι την εξέδρα!!!

 

Μετά το τέλος του Φεστιβάλ οι κάτοικοι της περιοχής θα έχουν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν όχι μόνο ταινίες αλλά και διάφορα παιχνίδια, αφού πρόκειται να δημιουργηθεί ακριβώς δίπλα ένα μικρό θαλάσσιο πάρκο. 

 

...και βέβαια τι νοσταλγία σου προξενεί όταν σκέφτεσαι πώς ήταν οι παλιοί κινηματογράφοι και πώς γίνονται σήμερα....

Ας δούμε και ας θυμηθούν οι μεγαλύτεροι κάποιους από τους παλιούς κινηματογράφους της Θεσσαλονίκης...

Ο ΝΑΟΣ ΤΗΣ ΑΦΑΙΑΣ

Σε απόσταση 11 περίπου χλμ. από την πόλη της Αίγινας και μετά την εκκλησία του Αγίου Νεκταρίου, σε έναν πευκόφυτο λόφο, βρίσκεται ένας από τους ωραιότερους ναούς της αρχαίας Ελλάδας, ο ναός της Αφαίας.

Όταν η ατμόσφαιρα είναι καθαρή μπορεί κανείς να δει από εδώ το ναό του Ποσιδώνα στο Σούνιο και την Ακρόπολη των Αθηνών. Λένε ότι οι τρεις ναοί σχηματίζουν ένα ισοσκελές τρίγωνο (το ιερό τρίγωνο της αρχαιότητας).

  

Αρχικά πίστευαν ότι ο ναός ήταν αφιερωμένος στη θεά Αθηνά, επειδή η μορφή της δέσποζε στα δύο αετώματα του ναού. Όμως στις ανασκαφές του 1901 βρέθηκε μία επιγραφή στην οποία αναφέρεται το όνομα της τοπικής θεάς Άφας και έτσι αποδείχτηκε ότι το ιερό ήταν αφιερωμένο στην Αφαία και όχι στην Αθηνά.

Ο ναός που σώζεται σήμερα είναι ο τρίτος που χτίστηκε στην ίδια θέση και χτίστηκε γύρω στο 500 π.Χ.

 

Ο ναός είναι δωρικού ρυθμού, περίπτερος, με 6 κίονες στις στενές πλευρές και 12 στις μακρές. Από όλες αυτές σήμερα σώζονται οι 20, ενώ στο σηκό (τον κύριο χώρο του ναού) υπάρχουν δύο σειρές παράλληλες προς τις μακριές πλευρές με 5 κολόνες κάτω η καθεμία και 5 μικρότερες επάνω, έτσι ώστε να σχηματίζουν μια στοά, ένα υπερώο σε σχήμα "Π" γύρω από τις τρεις πλευρές του ναού.

 

Ο διάκοσμος τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό ήταν εντυπωσιακός. Εκείνο όμως που έδινε ιδιαίτερη αίγλη στο ναό ήταν τα περίφημα γλυπτά των αετωμάτων του. Ήταν διακοσμημένα με παραστάσεις από μάχες στην Τροία, παρουσία της θεάς Αθηνάς, η μορφή της οποίας κυριαρχούσε στο μέσον και των δύο αετωμάτων.

Στο ανατολικό αέτωμα παριστανόταν η εκστρατεία του Ηρακλή κατά του βασιλιά Λαομέδοντα και στο δυτικό η εκστρατεία των Ελλήνων με αρχηγό τον Αγαμέμνονα κατά της Τροίας του Πριάμου. Τμήμα του ανατολικού αετώματος καταστράφηκε μετά τους περσικούς πολέμους, ίσως από κεραυνό. Όσα αγάλματα σώθηκαν στήθηκαν στον περίβολο του ιερού, ενώ τα κατεστραμμένα τάφηκαν κατά τη συνήθεια των αρχαίων. Δυστυχώς και αυτά όμως είχαν την ίδια τύχη με αυτά του Παρθενώνα.

Κατά την ανασκαφή που έγινε το 1811 από το βαρόνο Von Hallerstein και τον αρχιτέκτονα C.R.Cockerell, δημοπρατήθηκαν και αγοράστηκαν το 1813 από το Λουδοβίκο Α' βασιλιά της Βαυαρίας, πατέρα του Όθωνα, ο οποίος τα μετέφερε στη Γλυπτοθήκη του Μονάχου, όπου εκτίθενται μέχρι σήμερα. Κάποια από το ανατολικό αέτωμα βρίσκονται επίσης στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο στην Αθήνα.

 

Στο περιβάλλοντα χώρο του ιερού βρίσκεται μικρό μουσείο που "φυλάσσονται" ό,τι έχει απομείνει από το ναό. Από τα σημαντικότερα, το αναστηλωμένο μέρος από το αέτωμα του ναού, "μέρος του ακροκεράματος", το αντίγραφο της θεάς Αθηνάς και η αναθηματική πλάκα όπου αναφέρεται ότι ο ναός είναι αφιερωμένος στη θεά Αφαία.

 

  

 Εδώ θα πρέπει να αναφέρω την αρνητική εντύπωση που μου προξένησε η κακή κατάσταση του μουσείου αλλά και η έλλειψη φύλακα σε αυτό. Μάλιστα ο υπάλληλος που ήταν στην είσοδο του χώρου και στην έκδοση εισιτηρίων ήρθε να ανοίξει το μουσείο!!!

Η ΚΛΟΠΗ ΤΩΝ ΓΛΥΠΤΩΝ ΤΗΣ ΑΦΑΙΑΣ

ΑΙΓΙΝΑ

Στην Αίγινα είχα πάει πριν πολλά πολλά χρόνια. Παιδί δημοτικού τότε δε θυμόμουν σχεδόν τίποτε από την επίσκεψή μου στο νησί. Έτσι κατάφερα να επισκεφτώ ξανά το νησί πριν λίγες μέρες για ένα τριήμερο και κατάφερα να δω αρκετές από τις ιδιαιτερότητες του νησιού.

Κατ' αρχήν η πόλη της Αίγινας είναι γνωστό ότι υπήρξε νησί με εξαιρετική σπουδαιότητα τόσο κατά την μυθολογία όσο και κατά τη σύγχρονη ιστορία.

Ήταν η πρώτη πρωτεύουσα της Ελλάδας από το 1827 έως το 1829 (στη συνέχεια επιλέχτηκε το Ναύπλιο και κατόπιν η Αθήνα).

Είναι πολύ γραφική με αρκετό τουρισμό, ντόπιο και ξένο.

Μπαίνοντας στο λιμάνι ο επισκέπτης αντικρίζει το μικρό γραφικό εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου του Θαλασσινού.

Η εκκλησία αυτή με τους δύο τρούλους θυμίζει τις Κυκλάδες και είναι, θα λέγαμε, το "σήμα κατατεθέν" της Αίγινας.

Σε όλη την πόλη δεσπόζουν πολλά νεοκλασικά κτίρια θυμίζοντας την αίγλη του νησιού. Και βέβαια ο καλύτερος τρόπος για να δεις αυτά είναι να περιπλανηθείς μέσα στα στενά δρομάκια με τα ωραία μαγαζιά και σπίτια. Μνημεία της Καποδιστριακής εποχής αλλά και πολλά καφέ, ταβερνάκια, μπαράκια συνυπάρχουν και προσφέρουν τόσο χαλάρωση όσο και διασκέδαση.

Σε όλη την παραλιακή οδό διακρίνει κανείς παλιά κτίρια στη σειρά όπου το ένα συναγωνίζεται το άλλο. Εκεί υπάρχουν και πολλά μαγαζιά για ξεκούραση, εκεί βρίσκει κανείς και τα μαγαζιά που πουλάνε το φημισμένο τοπικό προϊόν, το "φιστίκι Αίγινας".

Στη μέση περίπου του λιμανιού στεγάζεται σε ένα καλαίσθητο νεοκλασικό κτίριο το Δημαρχείο.

Ακριβώς απέναντι, μπροστά στη θάλασσα, ένα μοναδικό θέαμα. Η αυτοσχέδια φρουταγορά εγκατεστημένη πάνω σε καΐκια που τα καφάσια τους, το ένα δίπλα στο άλλο, απλώνονται μέχρι την προκυμαία και βρίσκει κανείς διάφορα λαχταριστά φρούτα.

Προχωρώντας προς το εσωτερικό της πόλης συναντά ο επισκέπτης σε ένα ανοιχτό χώρο τον πύργο του Μαρκέλλου.

Πρόκειται για ένα μεσαιωνικό κτίσμα που χρησιμοποιήθηκε από την πρώτη ελληνική κυβέρνηση μετά την Επανάσταση του 1821. 

Κοντά στον πύργο του Μαρκέλλου υπάρχει ένα ακόμα σημαντικό κτίσμα για τη νεώτερη ελληνική ιστορία.

Πρόκειται για το Κυβερνείο ή σπίτι του Καποδίστρια, του πρώτου κυβερνήτη της Ελλάδας από το οποίο κυβέρνησε την Ελλάδα κατά τα δύο πρώτα χρόνια μετά την απελευθέρωση.

Πλάι στο σπίτι του Καποδίστρια βρίσκεται η Δημόσια βιβλιοθήκη και λίγο πιο κάτω νοτιότερα η Μητρόπολη, μια παλιά εκκλησία με τρεις κόκκινους τρούλους και τρία μεγάλα τόξα που καλύπτουν την πρόσοψή της πάνω στα οποία στηρίζεται η στέγη του προαυλίου της.

Τέλος από τα κτίσματα της Καποδιστριακής εποχής αξίζει κάποιος να δει το Ορφανοτροφείο που είχε χτίσει ο Καποδίστριας  σαν στέγη αλλά και συγχρόνως σχολείο για τα ορφανά

Πρόκειται για ένα τεράστιο ορθογώνιο κτίριο που στη συνέχεια είχαν στεγαστεί δημόσιες υπηρεσίες, αργότερα μετατράπηκε σε φυλακές, που τελικά έκλεισαν και σήμερα παραμένει κενό και δυστυχώς ανεκμετάλλευτο

Αριστερά από το λιμάνι βρίσκεται ο αρχαιολογικός χώρος της Κολόνας (ονομάστηκε έτσι επειδή σώζεται μόνο μια κολόνα από το ναό του Απόλλωνα) καθώς και το μουσείο και αμέσως μετά βρίσκεται η συνοικία Πλακάκια με τις ωραίες βίλες ανάμεσα στις οποίες ξεχωρίζει ο πύργος του Ζαΐμη και αμέσως μετά τον Φάρο βρίσκεται το λιτό σπίτι του Καζαντζάκη, που περνούσε συνήθως τα καλοκαίρια του. Εδώ έγραψε και τα βιβλία "Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά" και "Ασκητική"

 

 Σε μικρή απόσταση από το σπίτι του Καζαντζάκη βρίσκεται και το Μουσείο Καπράλου με ένα μεγάλο γλυπτό του καλλιτέχνη να δεσπόζει απέναντι από το μουσείο, δίπλα στη θάλασσα. Λέγεται ότι παριστάνει την μητέρα του. Άλλωστε έχει τίτλο "Μάνα"